مطالعه موردی تاثیرات ریزشمع روی خاک زیرسازه در شهر بابل با درنظر گرفتن اندرکنش خاک-ریزشمع

امروزه به منظور بهسازی و مقاوم سازی زمین های سست و بالابردن ظرفیت باربری آن ها روش های گسترده و متنوعی به کار می رود. یکی از روش ها استفاده از ریزشمع است که کاربرد آن به دلایلی نظیر صرفه جویی در زمان، کاهش هزینه های اجرایی، مصالح کمتر، امکان تجهیز و حمل سریعتر وسایل برای اجرای ریزشمع و کنترل نشست ها در حال افزایش است. در یک دید کلی ریزشمع ها، شمع های لوله ای هستند که به وسیله دستگاه شمعکوب در زمین کوبیده شده و توسط دستگاه تزریق دوغاب سیمان با غلظت و فشار معینی طی چندین مرحله تزریق می گردند. در زمین های شمال ایران از جمله بابل که زمین از مقاومت مکانیکی بالایی برخوردار نیست و خاک غالب منطقه را ماسه نرم و رس همراه با لای تشکیل می دهد، امکان ایجاد شالوده ای از نوع معمول برای ساختمان های بلند غیرممکن بوده و در بسیاری از موارد، بهترین گزینه برای پی یا بهسازی آن، اجرای ریزشمع می باشد. هدف اصلی این پژوهش بررسی عملکرد ریزشمع بر خاک بابل می باشد. به منظور بررسی میزان عملکرد ریزشمع های بکار گرفته شده برای خاک بابل در ظرفیت باربری خاک، اطلاعات حـاصل از گمانه های حفر شده در بابل توسط نرم افزار plaxis با در نظر گرفتن اندرکنش خاک-ریزشمع، مدل سازی می شود و مورد آنالیز ظرفیت باربری و نشست در دو حالت وجود و عدم وجود ریزشمع با حضور المان سطح مشترک و بدون آن قرار می گیرد. در نهایت با مقایسه نتایج، اثرات وجود ریزشمع نمایان می گردد.